مقایسه ی توان هوازی و بی هوازی بازیکنان تیم ملی فوتبال چمنی و ساحلی

مقدمه: هدف از این پژوهش، مقایسه ی منتخبی از متغیرهای فیزیولوژیک (توان هوازی در آستانه ی بی هوازی و توان بی هوازی) بازیکنان تیم ملی فوتبال چمنی و ساحلی بود. روش ها: بیست و هشت بازیکن تیم ملی فوتبال چمنی و ساحلی به عنوان نمونه به روش تصادفی انتخاب شدند. پس از اندازه گیری قد و وزن آزمودنی ها و توضیح مراحل و نحوه ی انجام آزمون ها توسط محقق برای آزمودنی ها، برای سنجش توان هوازی در آستانه ی بی هوازی آزمون conconi و برای سنجش توان بی هوازی آزمون bosco به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون student-t استفاده شد. یافته ها: میانگین سن بازیکنان فوتبال چمنی و ساحلی به ترتیب 60/2 ± 26 و 73/4 ± 4/27 سال بود. میانگین قد و میانگین وزن بازیکنان فوتبال چمنی به ترتیب 2/7 ± 180 سانتی متر و 72/8 ± 77 کیلوگرم و در بازیکنان فوتبال ساحلی 69/5 ± 35/177سانتی متر و 47/5 ± 21/76 کیلوگرم بود. یافته های پژوهش نشان داد که بین توان هوازی در آستانه ی بی هوازی بازیکنان تیم ملی فوتبال چمنی و ساحلی تفاوت معنی داری وجود ندارد (07/0 p =)؛ ولی بین توان بی هوازی بازیکنان تیم ملی فوتبال چمنی و ساحلی تفاوت معنی داری مشاهده گردید (005/0 > p). نتیجه گیری: بر پایه ی یافته های به دست آمده می توان اظهار داشت که به طور کلی تفاوت در توان بی هوازی بازیکنان تیم ملی فوتبال چمنی و ساحلی می تواند بیشتر به دلیل نوع فعالیت، ساختار مهارت و شرایط متفاوت زمین بازی و نوع شرایط تمرینی باشد. با توجه به ارتباط بین توان بی هوازی و هوازی، می توان انتظار داشت که در صورت ضعیف بودن یکی از این دو عامل، دیگری نیز تحت تأثیر قرار گیرد. همچنین با توجه به اهمیت هر دو عامل در اجرای بازیکنان فوتبال، باید توجه بیشتری به توسعه ی این قابلیت ها در بازیکنان فوتبال (چمنی و ساحلی) داشت. بهتر است که مربیان تمرینات را متناسب با نوع مهارت، سطح توانایی های هر یک از افراد و نیز با در نظر گرفتن نیازهای ضروری در مسابقه طراحی کنند.